Maandag 30 oktober 2017 een jaar geleden deed frontman Leo Reawaruw heel Nederland doen schrikken in de media, met het verhaal dat de Inspecteur-Generaal der Krijgsmacht (tevens Inspecteur-Generaal der Veteranen) H.van Grinsven met hem afspraken had gemaakt in augustus van dat jaar om alle KNIL Ambonezen te loodsen naar totale erkenning als Nederlandse veteranen. De aanval op de media was goed voorbereid, de grootste krant van Nederland De Telegraaf deed mee. En radio en tv van NOS openden gezamenlijk in de vroege ochtenduren het nieuws wat niemand na bijna zeventig jaar had verwacht. De hele Molukse samenleving in Nederland werd wreed wakker geschud. Terwijl Reawaruw namens de toen actie-groep Maluku4Maluku meerdere malen eerder schreef op internet over het behaalde resultaat van augustus 2017.

Maar binnen de Molukse samenleving werden al zijn verhalen niet serieus genomen. Want wat Reawaruw allemaal wilde kon niet gaan gebeuren. Althans dat zeiden de Molukse organisaties die al jaren zogenaamd de leiding in hand hebben, zij werden gesteund op het Internet door hun kleine vaste groepje schrijvers. Namen zoals Chris Thenu, Ben Manusama, Emerson Terinathe Rering, Sam Pormes, Nino Solisa,  Silvia Peserriron en Brenda Suitela. En natuurlijk Ermst of Ernst Kaya twee namen maar steeds een persoon. Paar maandjes later voegde Daantje Talakua, Arthur Diaz, Selwin Timesela, en Nona Salakory zich daar ook aan toe. Ze wisten alles zelf beter. Maar iets ondernemen binnen het KNIL Ambonezen dossier? Nee, daar waren ze ook te lui voor. Alleen maar kritiek leveren, meer kunnen ze niet. Maar wanneer resultaten behaald worden binnen het KNIL doofpotdossier? Dan verschijnen ze op het Internet als dieven in de nacht. 

Niemand binnen de Molukse samenleving wilde het over onze eerste generatie meer praten die als KNIL militairen hier naar toe moesten. Onze ouderen moesten het maar accepteren en niet meer zeuren. Want alle mensen die kritiek leverden hadden en hebben andere belangen. Hun belangen? Subsidies, hun banen mogen niet op het spel komen te staan, en vooral hun goede naam die ze in het zogenaamde maatschappelijke verkeer hebben opgebouwd. Is dat belangrijker? Niemand moest de frontman Reawaruw van Maluku4Maluku geloven, want het is een fantast! Hij leefde in een droomwereld. Maar Maluku4Maluku onder leiding van Leo Reawaruw deed de nachtmerrie van onze eerste generatie eindigen, al zijn er niet veel meer van over. Maar genoeg uit de eerste generatie die het moeten gaan meemaken voor iedereen van hun generatie. Zij vertegenwoordigen hun leeftijdgenoten. Of te wel onze (groot)ouders, onze eerste generatie! Dus het is nog niet te laat. Onze eerste generatie heeft vanaf dag een toen ze in Nederland landen, gebeden om erkenning. Hun gebeden zijn uitgekomen, door de sterkste combinatie en zo ook eenheid te maken. Met Maluku4Maluku(de werker) en de laatste van de ouderen bleven bidden.

De term Ora et Labora is het antwoord, en bracht hun welverdiende erkenning. Nu het laatste stukje nog de financiële genoegdoening. Daar hebben wij iedereen bij nodig die iets voelt voor onze eerste generatie, ook voor diegenen die er niet meer zijn. Dit is een erezaak!

Er is veel, heel veel bereikt, nu precies een jaar later. Maar er is ook heel veel steun gekomen. Niet alleen op nationaal niveau, maar sinds vorige week op op internationaal niveau. Want het Europees Parlement is het hoogst haalbare wat het Molukse volk op eigen kracht kan binnenhalen. Het bezoek in Straatsburg betekende voor het Molukse volk waar dan ook ter wereld internationale politieke erkenning binnen het KNIL dossier wat doorspekt is met schendingen van mensenrechten. Na bijna zeventig jaar is er door inzet van Maluku4Maluku eindelijk voor het eerst een samenwerkingsverband met Indische netwerken. Wij allen lotgenoten en kinderen en nazaten vanuit Nederlands-Indië hebben de handen ineen geslagen, om twee vuisten te vormen tegen het systeem die ons niet serieus wilt nemen. Maar hoe lang kan dit nog voortduren?  Stichting Maluku4Maluku is uitgegroeid tot een volwaardige gesprekspartner voor de Nederlandse politiek. Met nauwe contacten in de Eerste en Tweede Kamer, en ook nu op Europees vlak en steun. Want na PVV, heeft regeringspartij het Christen-Democratisch Appèl(CDA) in Straatsburg ook ondersteuning toegezegd. Het argument wat Marcel de Graaff naar voren bracht dat dit een politiek partij-overschrijdend verhaal is, wordt hiermee bevestigd. Daar kunnen wij met zijn allen alleen maar blij mee zijn, want alle Nederlandse politieke partijen en personen dienen nu hun verantwoording te nemen. Om het Moluks en Indisch oorlogsverdriet voor het jaar 2020 te beëindigen, het jaar dat Nederland 75 jaar bevrijding gaat vieren. Het is geen kwestie van links en of rechts, en helemaal niet over partijpolitiek. Het gaat om ingezetenen en of burgers van Nederland.

Nu steekt de laatste paar dagen ineens discussie weer op, onder aanvoering van de website www.tifamagazine.nl 

Ineens doet men een melding van ons bezoek van Straatsburg? Het is al meer dan zes weken bekend. Nooit eerder een artikel over ons geschreven. Wel over een of andere congres die op 13 oktober in Barneveld werd gehouden, daar schreef men voor het evenement wel over. Ging het weer over een of andere seminar op de Molukken? Maar daarna? Men leest er nergens iets over. Waarom niet? Eerder genoemde personen mogen daar hun mening opschrijven, maar wanneer men afwijkt van hun verhaal? Dan wordt men verwijderd en of geblokkeerd. Dat is ook gebeurd met Reawaruw op Facebook in de hun gecontroleerde groep:  Ik heb hart voor Moluks erfgoed. Lachwekkend want zij hebben alleen maar hart voor hun subsidies, en vakantiegeld. Moluks erfgoed begint bij onze (groot)ouders, onze eerste generatie die als KNIL militairen hier kwamen. Het kleine groepje schermt zich af van de behaalde resultaten voor onze (groot)ouders! Willen er niets mee te maken hebben. Want ze kunnen niet leven met het feit dat Marcel de Graaff en of Leo Reawaruw het voortouw heeft genomen. De Graaff behoort niet bij hun politieke voorkeur! Dat kan en mag! Maar Maluku4Maluku heeft ook de vrijheid van politieke voorkeur hoog in zijn vaandel staan. 

Maar wat gaan ze nu doen? Nu vandaag weer op 30 oktober de afspraak is gemaakt met de provincie Zeeland, om de expositie naar het provinciehuis te brengen. Gaat iedereen nu schande spreken over de volgende politieke partijen van Zeeland die in het provincie-bestuur zitten: CDA VVD SGP SP PVV PVDA D66 ChristenUnie Zeelokaal Partij van Zeeland GroenLinks 50Plus

LET WEL TWAALF POLITIEKE PARTIJEN!

Het provincie-bestuur beseft dat in hun provincie nabestaanden wonen van KNIL Ambonezen of te wel Nederlandse veteranen. Zij willen hun een eerbetoon gaan geven. Maar ook een statement afgeven dat het een politiek partij-overschrijdend dossier is, die opgelost moet worden in al haar facetten.

Zij snappen het wel! Nu nog de gehele Molukse samenleving, want willen we dit dossier in het jaar 2020 oplossen? Dan moet men stichting Maluku4Maluku binnenkort gaan steunen, via aanmeldingsformulieren die voor zaterdag 10 november 2018 online komen te staan. De bewuste zaterdag 10 november zal ook in het teken gaan staan van KNIL veteranen. Maar daar later meer over.

De boodschap die de eerste generatie steeds nu verteld is het volgende: Ga zo door wij zullen elke dag voor jullie bidden. Wees niet bang. Ze kunnen wel kritiek op jullie hebben? Maar geen enkele Molukse organisatie of criticaster kan tegen jullie op! Sapa mau lawan se!

Deel dit bericht, het kan ook via de vertaalknop op deze website vertaald worden naar de Engelse en Indonesische taal.

Ora et Labora / Veterans4Veterans / Maluku4Maluku