Aannames over een fantast

Vandaag maandag 11 juni gaat er in Assen weer een herdenking plaatsvinden op de begraafplaats van de actievoerders van 1977. Ik ben er nooit geweest op 11 juni. Ik ben wel naar de begrafenis geweest toen. Het is voor mij een simpele beredenering om niet te gaan op 11 juni. Molukkers en hun eigen geschiedenis is nooit een gelukkige combinatie geweest, en binnen onze gelederen zijn er honderden verhalen die gebaseerd zijn op aannames. Ik heb in december in de Molukse wijk Alphen aan den Rijn een goede en levendige vergadering gehad. Zal binnenkort ook tijd worden om daar weer eens terug te gaan. Ik ben benieuwd of ik als stichting Maluku4Maluku toestemming ga krijgen van de Molukse stichtingsbestuur. Zal toch wel, want ik ben niet hun vijand toch? Want velen vonden mijn plannen om een agenda te maken voor ons allen als heel vreemd. Ik zag velen denken, waar heeft hij het over. Ik zag ze denken, er wordt zo vaak verteld over Reawaruw dat hij een fantast is. Maar nu ben ik zelf getuige van een grote fantast. Of er werd ook weleens geschreven dat ik een dromer ben. Ik ben zeker dromer, vele dromen zijn bedrog dat besef ik ook wel.

Activisten

Maar er zijn ook dromen waar in je in kunt geloven, en voor gaat werken om dit te laten uitkomen. Ondanks dat niemand dit ziet, kan jij er voor gaan. Willen is kunnen, en natuurlijk zal je dan moeten volharden. Ook moet je jezelf wapenen tegen harde kritiek, maar niet bang zijn om deze ook te weren met harde kritiek. Dat mensen zichzelf dan ineens beledigd voelen? Mag geen belemmering zijn, en dan ineens komen met de goedkope verdediging dat wij zo niet zijn onderling. En dat onze normen en waarden ineens in gevaar zijn? Laat mij niet lachen, want zij mogen het wel doen. Ze omschrijven mij als activist, ik begreep dat nooit. Want ik deed en doe gewoon dingen die ik moet doen! Maar de laatste jaren besef ik meer dat wanneer je in een bepaalde context activist genoemd word, dat dit eigenlijk een eer is. Want je komt toch in een bepaald rijtje te staan, waarvan ik groot fan van ben. Niet dat ik hun schaduw mag staan, maar toch. Mijn helden waren ook activisten, Nelson Mandela, Martin Luther King, Muhammad Ali maar ook ene Rosa Banks. Namen die opstonden voor hun volk, en een beweging veroorzaakten met grote gevolgen in hun (wereld)geschiedenis.

Jazeker, ik wil weer terug naar Alphen aan den Rijn, want daar wonen mannen die nog tot de dag van vandaag kritiek spuien. Gebaseerd op verkeerde aannames, en let op grove leugens. Ook uit die hoek komen verhalen dat ik geen echte militair ben geweest, laat staan veteraan. Hoe belachelijker kan je de verhalen maken. Dus  een generaal en organen als Veteranen Instituut en Veteranendag laten zich in met een nep-veteraan? Op dit niveau waar ik mij, met stichting Maluku4Maluku, op begeef is alles bekend over mijn militaire verleden.

Ik kan u een ding verzekeren ik heb niet in een Sinaï gebied gezeten als veteraan waar nog nooit een kogel op onze troepenmacht is gevuurd. Een vriend van die mannen ene Ernst Kaya die brengt deze en meer onzin naar buiten, zelf een dienstweigeraar van het zuiverste soort. Een marionet van dan deze RMS, dan een jaar van de andere RMS, wordt je daar niet moe van? Ben je dan wel geloofwaardig niet alleen voor de buitenwacht, maar ook voor jezelf! In ieder geval ik wil hun daar allemaal de vraag stellen of ik alle agendapunten heb gehaald, of ze mij nog zien als fantast of dagdromer. Want ik sprak over het feit dat wij ons als samenleving moesten gaan profileren op bepaalde datums waar wij als volk ook een grote betekenis in hebben gespeeld. Of ik het zou halen dit jaar, dat was alleen de vraag. Maar dat wij er voor moesten gaan vechten was de inzet. Dit jaar niet, dan maar volgend jaar toch? Ik zie de gezichten nu nog voor mij, waar heeft Reawaruw het over? De eerste datum was vier mei, de tweede datum was 26 mei KNIL Ambonezen Reünie in Doorn. Daarna moesten we naar zaterdag 30 juni Veteranendag, de andere datums er na die ik wilde halen? Jazeker die zijn ook allemaal binnen, waaronder een officiële uitnodiging van Stichting Nationaal Indië-monument Roermond waar de grootste militaire herdenking is van Nederland op basis van de KNIL, die gehouden gaat worden op zaterdag 1 september 2018.

 

Stichting of kerkgebouw

Dan komen ze in het algemeen nog met de kritiek dat het maar kralen en spiegels zijn, zoethoudertjes! Laat mij niet lachen, ten eerste moet men zelf de vraag stellen wat heb jezelf dan gedaan voor onze eerste generatie de afgelopen tien jaar. Men vertelde  weleens dat ik ene Watilette mee moest nemen. Hoezo dan? Heeft hij iets gepresteerd de laatste tien jaar voor onze eerste generatie? Kan hij stichting Maluku4Maluku versterken wanneer wij hem toelaten? Waarmee? Kan men drie goede redenen geven, of kan hij dit doen? Ene Daantje Talakua zou een debat regelen beloofde hij, nu trekt hij zijn keutel in? Ik had niet verwacht dat hij zo lafhartig zou zijn, eerst confrontatie zoeken. Daarna vrede sluiten toen ik wegging, en een dag later mij aanvallen? Dat zijn de echte strijders(real warriors) waarmee wij een bevrijdingsstrijd moeten voeren? Ik doe dan niet mee, want dan weet ik dat ik in de rug de eerste dag word verraden. Want echte mannen blijven bij hun woord, of ze dit doen in een stichting of kerkgebouw.

Daarnaast zijn er nu plannen in de maak op tijdens Veteranendag 2019 met een detachement van KNIL nazaten in de defilé te gaan meelopen. Dit jaar is daar geen tijd voor, en het heeft voorbereiding nodig. Want wanneer je dit wilt uitvoeren moet men alles goed voorbereiden, inclusief trainingen gaan doen in marcheren. Het plan is gelanceerd bij de organisatie van de Veteranendag, of het een haalbare kaart is zien we dan wel weer. Maar we hebben alles zelf in de hand, dat is ook goed om te weten. Onder onze eigen vlag als Molukse volk of volksbeweging. Anders kan men het beter nalaten, ook heb ik de laatste jaar op het internet filmpjes gezien van bepaalde Molukse veteranen aan het marcheren. Het zag er lachwekkend uit. Een persoon die commando voert die bijna tegen een stilstaande auto op loopt, je gelooft je eigen ogen niet. Ik zou als veteraan nooit met deze grapjassen gaan meelopen, want het is gewoonweg beschamend om te zien. In ieder geval iedere Molukse veteraan moet maar voor zichzelf beslissen. Maar het feit dat er nu wordt gesteld dat wat ik met stichting Maluku4Maluku heb bereikt dat andere Molukse veteranen dit ook hebben kunnen doen. Is natuurlijk heel grappig, want eigenlijk zeggen ze hiermee ik kon het ook wel. Maar ik was te lui, en het kon mij geen reet schelen dat onze eerste generatie roemloos begraven worden. Ik accepteer de geschiedenis die een valse is. Moet ik nog meer uitleggen?

Wie is er nog meer niet?

Terug naar de herdenking 11 juni in Assen, ook een belangrijke herdenking dat kan niemand ontkennen. Maar waarom weiger ik daar aanwezig te zijn? De beweegredenen van de treinkaping moet men dan wel goed analyseren. De motieven bestonden uit drie onderdelen, maar de laatste wordt door onze samenleving weggemoffeld. Maar dat is niet goed, want je doet de mensen die daar begraven liggen groot onrecht. De eerste twee redenen waren natuurlijk tegen de dictatuur Indonesië, en de Nederlandse overheid die de dictatuur simpelweg zijn gang liet gaan. Maar er was nog een derde! Ik snap er niets van! Wordt gewoon verzwegen, maar ze gingen ook over tot hun daad omdat ze totaal oneens waren met het beleid van de zogenaamde RMS regering in ballingschap. Ze weigerden ook dat de zogenaamde president Manusama als onderhandelaar de trein in kon komen.  Ook werd die gedachte onderstreept en meegegeven door een zeer linkse politieke georiënteerde vriend van Max Papilaja, ene Sam Pormes, voordat hij de trein instapte. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat er afspraken waren tussen Max en Sam Pormes. Ik vind het dan ook vreemd dat de vertegenwoordigers van de zogenaamde RMS regering daar bij zijn tijdens de herdenking van 11 juni. Sam Pormes zie je daar ook niet!

Sam Pormes vriend van Max Papilaja

Veterans4Veterans

Daarnaast waren er jongens bij die hun broers wilden bevrijden door met hun naar een land te vliegen waar ze politiek asiel konden krijgen. Deze broers of familieleden hadden meegedaan aan eerdere acties. En de meesten waren het meest geraakt dat zij hun vaders die eens trotste KNIL militairen waren, met een trauma waaronder PTSS zagen wegkwijnen in oude concentratiekampen. Dat deed de jongeren het meest zeer, dat ze elke dag werden geconfronteerd met het verdriet van een Nederlandse militair die jaren lang voor het Koningshuis in de oorlog had gediend. En werd afgedankt als een zak stront, maar daarnaast ook niet mocht terugkeren naar zijn geboortegrond. Jazeker de beslissing die de Nederlandse politiek nam ten aanzien van de KNIL Ambonezen of militairen was de voedingsbodem van vreselijke gebeurtenissen voor alle partijen. Let wel Nederlandse militairen en of veteranen beseffen wel degelijk wat de politiek de Ambonezen(Molukkers) als wapenbroeders heeft aangedaan. Maar de politiek neemt de beslissingen, en de militair voert uit. Maar wil niet zeggen dat de Nederlandse militairen en veteranen ons vergeten zijn. Praat maar eens met zogenaamde Indiëgangers of oude militairen, zij praten nu ze ver over de tachtig jaar zijn. Over een van de grofste schandalen vanuit de periode na de Tweede Wereldoorlog, en eindelijk na al die jaren begrijpen ook jongere Nederlanders ons verhaal. Onze geschiedenis is herschreven geworden na het bezoek aan de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht H. van Griensven op 21 november 2017.  Althans het boek werd opgeslagen, en na de onthullingen rondom de 350 vergeten kinderen en 150 vergeten moeders van Nederlandse militairen op donderdag 3 mei 2017. Waar gelijk de dag tijdens de Nationale Dodenherdenking op de Dam gevolgd werd door een aanwezigheid van vier generaties vanuit het Molukse volk(geen politiek)! Kon iedereen met een gerust hart met een Nederlander praten over onze echte geschiedenis. Nadat de eerste Molukse mannen van de eerste generatie eindelijk officieel hun oorlogsonderscheidingen mochten ontvangen tijdens de allereerste officiële KNIL Ambonezen reünie in Doorn is het voor iedereen duidelijk! Over drie weken komt de Nederlandse Veteranendag er aan, op zaterdag 30 juni honderdduizend bezoekers. Maar een groep van Veteranen met hun weduwen en nabestaanden gaan eindelijk in het daglicht onder de burgers van Nederland hun erkenning en waardering ophalen. Was voor mij als persoon niet alleen een wens, of een droom, of een missie. Maar was een belofte die ik deed aan de nog overgebleven mannen en vrouwen van onze eerste generatie, want zij moeten alles meemaken voor iedereen die er niet meer is. Zij zullen deze dagen als hoogtepunten zien, en wel positieve hoogtepunten. Want zij beseffen wel degelijk dat eindelijk hun geschiedenis goed wordt weggezet in de Nederlandse geschiedenis. Alle opofferingen die zij moesten brengen om een dienstbevel op te volgen in naam der Koningin, zullen zij nooit vergeten. Maar zij weten dat hun echte geschiedenis eindelijk erkent gaat worden! Met betrekking tot de vreselijke acties die door jongeren destijds in de jaren zeventig van de vorige eeuw werden gepleegd, het is niet goed te praten. Maar het is nu wel beter te begrijpen, want je zal je vader en moeder maar zien wegkwijnen van verdriet. Dat zij nooit meer terug kunnen keren naar hun families en vaderland, terwijl de belofte was dat je na zes maanden mocht terugkeren. Wil ik het niet eens hebben over de kinderen en jonge moeders die daar achtergelaten werden. Trieste conclusie? Oorzaken met dramatische gevolgen voor een ieder, daar sta ik bij stil vandaag!

 

Valse beloften daar trapten de militairen(KNIL) in, je kan de tijd niet meer terugdraaien. Naast de erkenning zijn wij met ons allen blij, althans wanneer je het grote plaatje kan zien. Maar er is meer, en dat is de financiële schadeloosstelling en militaire pensioenen. Wanneer je wel als politiek met schaderegelingen kan komen voor nabestaanden van Mali, en slachtoffers van een verf wat ongeneselijke ziektes veroorzaakt. Moet je na de uitspraak namens de Nederlandse regering(politiek) nu ook de ballen tonen om met stichting Maluku4Maluku in overleg te gaan om onze eerste generatie hun ereschulden in te gaan lossen. Want wij vertegenwoordigen onze eerste generatie, niet een of anders schijnregering onder leiding van Watilette.

Respectloos en schaamteloos

De zogenaamde RMS regering in ballingschap gaat vandaag weer een schijnvertoning opvoeren op de begraafplaats in Assen. Ik vind het allemaal respectloos en schaamteloos. Laat hem eerst maar een dikke enveloppe overhandigen voor de grafrechten van alle zes actievoerders. Want hij staat voor de zogenaamde RMS regering in ballingschap, die jaren geleden aan de ouders van de zes gevallenen beloofde om de grafrechten over te nemen. Dus ook te betalen, het jaar is aangebroken dat er grafrechten betaald moet gaan worden. Watilette verkoopt zijn boot maar, of stapt naar zijn sponsors de motorclub Satu Darah die ook de huur betalen van zalencentrum Orpheus in Apeldoorn. Belofte maakt schuld, ik heb de ouderen ook een belofte gedaan. Ik heb mijzelf bijna kapot gevochten om de belofte in stand te houden. En met resultaat, of kunnen jullie dit niet inzien. Is jullie probleem, onze eerste generatie ziet het wel! De zogenaamde RMS regering in ballingschap is nu aan zet, kom morgen met een dikke enveloppe! Dan….? Jullie geloven het niet…..dan krijg ik eindelijk een beetje respect voor jullie! Er is dus weer hoop!

(Deze tekst verschijnt als eerste op www.reawaruw7.com en is een blog, of te wel een mening op persoonlijke titel. Dit is niet onder verantwoording van stichting Maluku4Maluku)

 

Maluku4Maluku

Leo Reawaruw