Onze eerste generatie hun wens was altijd gezien te worden als volwaardige militairen, ze werden ondanks jaren lang te hebben gediend onder in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger ten tijde van oorlog. Onterecht ontslagen, en weggestopt in de oude concentratie-kampen zoals Westerbork en Vught.
Veel mannen waren in staat van oorlog vanaf 1940 tot 1950(de oude soldaten) zij werden de KNIL Ambonezen genoemd. Een andere categorie stamden uit de oorlogsperiode van Nederland 1945-1950(de jonge soldaten) zij allen kwamen in 1951 op dienstbevel voor zes maanden naar Nederland.
Er werden gezinnen uit elkaar gescheurd, want men mocht op sommige reizen hun kinderen en of vrouwen niet meenemen. Want? Men zou toch na zes maanden weer elkaar omarmen, het werd omschreven als een soort uitzending. Want huidige militairen gaan ook altijd voor zes maanden op missie. De zes maanden? Is nu in het jaar 2018 zevenenzestig jaar geworden. Gezinsherstel of hereniging wat een mensenrecht is! Werd geblokkeerd daarmee schond de altijd zo beschaafde Nederland die altijd klaar staat met hun afwijzende vinger richting dictaturen. Een grove schending van mensenrechten.
Veteraan Reawaruw zet zich al jaren in voor totale erkenning en waardering voor de KNIL Ambonezen, Want zo werden ze allemaal genoemd. Er is nooit een term geweest van Molukkers door de Eeuwen Trouw.
Reawaruw vond een weg bij defensie en formeerde de Stichting Maluku4Maluku en vond steun bij Inspecteur Generaal der Krijgsmacht H. van Griensven( waaronder zijn stafofficier Kolonel T. van Mastrigt) daardoor kwam de erkenning vanuit defensie. Maar ook kwam er een verklaring van de voltallige Nederlandse regering op 21 november 2017. Waarin werd verklaard dat alle KNIL Ambonezen(Molukkers) gezien moesten worden als Nederlandse internationale erkende veteranen.
Een voortvloeisel vanuit de samenwerking met de Inspecteur Generaal der Krijgsmacht was dat er op zaterdag 26 mei 2018 eindelijk de eerste officiële KNIL Ambonezen reünie gehouden werd in het Veteranen Instituut in Doorn. Deze dag werd uitgewerkt door Kolonel Drs. L. de Vos tevens directeur van het Veteranen Instituut, en kwam het plan van de frontman van Stichting Maluku4Maluku eindelijk uit.
Van de 4000 militairen zijn er nog enkelen over, zij hebben alles moeten inademen voor hun wapenbroeders en familieleden. Die er niet meer zijn! Want het KNIL Ambonezen bestond uit broers, en neven of andere familieleden vanaf de Molukse eilanden. Ook vrouwen, weduwen en nabestaanden waren aanwezig.
Tijdens de reünie kondigde frontman Reawaruw van Stichting Maluku4Maluku nog meer strijd aan voor hun nog steeds niet uitbetaalde wachtgelden of te wel militaire pensioenen.
Lees meer hier over op www.maluku4maluku.com
In de titel noem ik het last post omdat deze website in drie talen gelezen kan worden, dat is belangrijk voor onze families in het buitenland. Last Post heeft een internationaal karakter(drie talen), maar officieel werd het taptoe-signaal gegeven. Het verschil?
De aanduiding taptoe is gebaseerd op het commando ‘Tap toe!’ dat vroeger in kazernes werd gebruikt om het einde van de dag aan te kondigen. Het signaal zou in de tijd van prins Maurits zijn ontstaan, aan het begin van de 17e eeuw.
De taptoe is verwant aan het Britse signaal Last Post. De Last Post is in de 17e eeuw dan ook ontstaan uit de taptoe, toen Britse soldaten in de Nederlanden gelegerd waren. In de Verenigde Staten wordt een vergelijkbaar signaal gebruikt, de Taps.