Ondertekening werd gedaan 14 oktober 2020 in het kantoor van Dolderman Letselschade Advocaten in Utrecht voor meer informatie kijk op:
KNIL-veteranen hebben eindelijk zicht op nazorg en extra compensatiegeld. Dat vloeit voort uit een intentieverklaring die het Veteraneninstituut en hun belangenorganisatie onlangs tekenden.
Veel KNIL-militairen hebben nog steeds last van oorlogstrauma’s. Ze werden in 1951 op dienstbevel met de boot naar Nederland gebracht, nadat ze jarenlang in Nederlands-Indië voor ons land hadden gevochten. Hun verblijf in Nederland zou zes maanden duren, maar werd levenslang.
Velen van hen werden met hun gezinnen ondergebracht in kampen in het Noorden en wonen nog steeds in de wijken in Groningen en Drenthe.
In 2018 kregen de veelal Molukse soldaten na lang soebatten de veteranenstatus en dat betekende dat ze aanspraak kunnen maken op voorzieningen, zoals nazorg en financiële regelingen .
Trauma’s
,,Veel KNIL-militairen en hun partners hebben op oudere leeftijd last van trauma’s, vooral geestelijk hebben ze pijn geleden. Ze kunnen nu aankloppen voor hulp bij het Veteraneninstituut”, zegt Leo Reawaruw, van belangenorganisatie Maluku4Maluku.
Hij ondertekende namens de stichting met kolonel Ludy de Vos, directeur van Veteraneninstituut, de intentieverklaring Veteranen en Familie zorgprogramma KNIL-Ambonezen. Dat is niet alleen bestemd voor de 120 nog levende KNIL-veteranen, maar ook hun vrouwen en de kinderen, de zogeheten tweede generatie.
Behalve nazorg wil Maluku4Maluku de verklaring ook aangrijpen om een extra compensatieregeling voor KNIL-militairen uit het vuur te slepen.
Uitkering 25.000 euro
Eerder kregen ruim 5000 van hen een eenmalige uitkering van 25.000 euro voor niet uitbetaalde salarissen in oorlogstijd.
Volgens Reawaruw is er daarnaast sprake van ereschuld. ,,Onder meer voor de beroerde opvang in de Nederlandse kampen, reputatieschade en affectieschade.” Hij heeft daarvoor twee advocaten in de arm genomen.
Reawaruw vindt dat 200.000 euro compensatie voor elke KNIL-militair op zijn plaats is. ,,En als die niet meer leeft, gaat dat bedrag naar zijn partner of kinderen.”
Hij heeft goede hoop dat de regeling er komt. ,,Dat is Nederland aan de KNIL-militairen verschuldigd. Die mensen en hun families zijn bijna zeventig jaar lang aan het lijntje gehouden. Meerdere ministeries ondersteunen de intentieverklaring. Premier Rutte heeft zich hard gemaakt voor de veteranenstatus van de KNIL-militairen en dat publiekelijk uitgesproken.”
Dit nieuwsbericht loopt door! Scrol door naar nieuwsartikel van Radio Televisie Drenthe!
AANMELDEN KAN VIA DEZE LINK! HEEFT U PROBLEMEN DAARMEE? MAIL NAAR SALAHUTU@GMAIL.COM DAN WORDT U GEHOLPEN MET AANMELDEN:
KNIL PAYBACK AANMELDPROCEDURE – OPENSTAANDE MILITAIRE ERESCHULD & ZORG/NAZORG
Interview gemist op Een Vandaag Radio? Luister via YouTube:
Bovenstaande tekst komt van Willem Dekker van het Dagblad van het Noorden, 19 oktober online stond op hun website. En nu op dinsdag 20 oktober in de krant verscheen, wij plaatsen dit artikel zodat dit in drie talen gelezen kan worden. Door gebruik te maken van de vertaalknop!
Strijd voor compensatie voor KNIL’ers: ‘Nog steeds zijn er mensen met onverwerkte trauma’s’
Het is nog altijd niet té laat, zeggen Molukse oud-KNIL-militairen en hun nazaten. Al jaren hopen ze op erkenning en financiële compensatie van de overheid. “Erkenning voor de verdiensten voor Nederland, maar ook voor het leed dat ze hebben ondergaan. De gedwongen overtocht, het ’tijdelijke verblijf’, het onderbrengen in de kampen, het niet krijgen van soldij, het stateloos zijn en alle andere trauma’s”, vertelt Antis Marijanan uit Assen, zoon van een Molukse KNIL-militair.
Een belangrijke volgende stap naar die compensatie lijkt gezet. Afgelopen week werd een zogeheten intentieverklaring ondertekend door het Veteraneninstituut en Maluku4Maluku.
Militaire ereschulden
Inzet is het vereffenen van onder meer militaire ereschulden. In het koloniale Koninklijk Nederlands-Indisch Leger vochten onder meer Molukkers, die loyaal waren aan Nederland. Dat deden ze toen Nederland de kolonie terug wilde na de Japanse capitulatie in 1945. Die oorlog ging uiteindelijk verloren. De groep KNIL-ers (toen nog KNIL-Ambonezen genoemd) kwam uiteindelijk in 1951 op dienstbevel naar Nederland.
“Omdat zij in het Nederlands-Indisch Leger dienden, zitten daar rechten aan vast”, vertelt Leo Reawaruw, voorman van actiegroep Maluku4Maluku. “Ze zouden er maximaal zes maanden blijven en zouden als eenheid op kazernes ondergebracht worden. Bovendien hadden ze eigenlijk vanaf de dag van het vertrek met het schip recht op militair wachtgeld.”
Het is allemaal niet zo ingewikkeld.”
Leo Reawaruw – Maluku4Maluku
‘De Nederlandse overheid is verantwoordelijk’
Dat liep uiteindelijk heel anders. De groep verbleef niet zes maanden in Nederland, zoals beloofd. Het werd een permanent verblijf. Ook werden de KNIL-militairen en hun families ‘weggestopt’ in woonoorden zoals Kamp Schattenberg, het vroegere Kamp Westerbork. De voormalig KNIL’ers waren hun baan kwijt, kregen geen soldij meer en later ook geen pensioen. “Het belangrijkste voor mij is dat iedereen erkenning krijgt. De Nederlandse overheid is verantwoordelijk voor de militair of veteraan en zijn partner en kinderen”, legt Reawaruw uit.
Een grove schending van mensenrechten en een groot trauma wat een taboe was kijk naar de pijn! Kijk, luister en huiver:
Volgens Reawaruw is het een simpele optelsom. “Het is allemaal niet zo ingewikkeld”, zegt hij duidelijk. De Maluku4Maluku-voorman is dan ook blij met de intentieverklaring. “We willen het samen oplossen en op een normale manier aan de onderhandelingstafel zitten. Als je een intentieverklaring ondertekent, doe je dat natuurlijk niet voor niets.”
Er wordt gestreefd naar een compensatie van zo’n 200.000 euro per persoon. Dat bedrag wordt niet alleen gebaseerd op misgelopen arbeids- en pensioeninkomsten. Ook immateriële schade speelt een belangrijke rol. “Ze leefden hier onder erbarmelijke omstandigheden in barakken, er was veel kindersterfte. Ook is de gemiddelde Molukker jarenlang stateloos geweest. Bovendien is er veel affectieschade geweest.”
Affectieschade is een vorm van smartengeld voor naasten van slachtoffers. Behalve financiële compensatie wordt ook ingezet op speciale steunpunten in de vele Molukse wijken waar veteranen en hun familie hulp kunnen krijgen. In Nederland zijn nog zo’n 120 mensen van de eerste generatie in leven.
Woonoord Schattenberg
Voormalig Kamp Westerbork dient na de Tweede Wereldoorlog tijdelijk als repatriëringskamp voor Indische Nederlanders. In 1951 komen nieuwe bewoners: Molukkers. Op 21 maart 1951 kwamen de eerste Ambonezen aan in Rotterdam. Het ging om militairen van het KNIL en hun gezinnen. In totaal zouden er ruim 12.000 Molukkers naar Nederland komen. In Schattenberg woonden op z’n meest ruim drieduizend mensen.
Molukse gemeenschap in Drenthe
In Drenthe – waar een groot deel van de Molukse gemeenschap woont – wordt hier ook met belangstelling naar gekeken. “Het is goed om dat leed eindelijk te erkennen, anders blijven de andere generaties hier ook mee worstelen”, stelt Antis Marijanan uit Assen, zoon van een KNIL-militair. Marijanan groeide op in Woonoord Schattenberg en maakte van dichtbij de trauma’s van zijn ouders mee.
In Schattenberg liepen veel oud-militairen nog rond in uniform en hielden soms zelfs appèl. Ze gingen er per slot van rekening van uit dat ze tijdelijk in Nederland zouden zijn. “Ze hingen doelloos rond in het kamp. Tot 1956 mochten ze niet werken. Iedereen dacht terug te gaan, zo werden wij ook opgevoed. Dat was de grootste frustratie. Ze waren ineens aan de andere kant van de wereld onder totaal andere leefomstandigheden. Ik heb mijn vader zijn medailles boos weg zien smijten. Stank voor dank, zo voelde dat.”
Documentaire Het Verleden Voltooid
RTV Drenthe zond in 2016 de documentaire Het Verleden Voltooid uit. Dat jaar was het 65 jaar geleden dat Molukse KNIL-militairen naar Nederland kwamen. Een van hen was David Hully. De documentaire vertelt zijn verhaal en is gemaakt door zijn zoon Willem Hully.
Bekijk hier de documentaire.
Je werd steeds geconfronteerd met het verdriet van je ouders.”
Antis Marijanan
Volgens Marijanan waren de vaders naar buiten toe altijd correct en loyaal naar Nederland (“Dat was die militaire discipline”), maar was er binnenshuis veel frustratie. Marijanan treedt niet in details, maar zegt dat het niet altijd ‘gezellig’ was bij veel gezinnen. “De opvoeding was vaak met harde hand.”
De kinderen van oud-KNIL’ers hadden hier last van. “Je werd steeds geconfronteerd met het verdriet van je ouders. Er was verder helemaal geen hulp”, legt hij uit. “De tweede generatie Molukkers was daar heel boos over, er was veel woede richting de overheid.”
Molukkers volgend jaar 70 jaar in Nederland
Frontman Reawaruw verwoord waarom compensatie dient te komen:
Marijanan hoopt op compensatie. “Ik heb de opsomming van al het leed gezien. Al die punten leiden dan tot zo’n bedrag. We proberen totale genoegdoening te krijgen.” Volgens de Assenaar is ook het hulpplan voor nazaten van essentieel belang. “Je ziet nog steeds mensen rondlopen met onverwerkte trauma’s. Dat heet transgenerationele overdacht. Als je mijn generatie interviewt, hoor je veel verhalen over het leven met onze ouders. Dan hebben ze het over die teleurstellingen, het verdriet en het gemis van contact met de achterblijvers. Pas in de jaren 80 konden velen weer fysiek contact hebben met families op de Molukken. Dat neem je allemaal mee in dat leed.”
Marijanan hoopt dat de overheid volgend jaar met compensatie komt. “Dat is namelijk het jaar dat wij hier 70 jaar verblijven”, besluit hij met nadruk op het woord verblijven. Want zo voelt het nog altijd voor sommigen.
De pijn komt te voorschijn wanneer wij afscheid moeten nemen van onze eerste generatie, het is een natuurlijk verloop. Maar altijd zullen alle generaties die daarbij aanwezig zijn, de pijn van hun (groot)ouders herbeleven. Kijk, luister en huiver naar de waarheid:
Bovengenoemde artikel verscheen op het Internet voor het originele artikel ga naar:
Geachte heer Reawaruw,
Waarom is de aanmeldprocedure tot 1 november , het is te kort voor ons.
Kan daar niets aan gedaan worden ?
Mail de vraag naar salahutu@gmail.com met vermelding van naam en telefoonnummer u wordt dan teruggebeld! En krijgt u uitleg….er komt uitstel lees dit weekend nieuwsbericht svp.
geachte heer reawaruw
gaan de bijzondere graven ook gelden voor de knil militairen uit venlo?
Mail de vraag naar salahutu@gmail.com met vermelding van naam en telefoonnummer u wordt dan teruggebeld! En krijgt u uitleg.
Ik vraag mij af of deze compensatie ook geldt voor de kinderen van de KNIL soldaten die in Nederland zijn geboren. Of geldt het alleen maar voor kinderen die in Indonesië zijn geboren.
gr Pieter Lewerissa
Mail de vraag naar salahutu@gmail.com met vermelding van naam en telefoonnummer u wordt dan teruggebeld! En krijgt u uitleg.
Beste mensen,
Ik heb in een eerder stadium een reactie gegeven.
Vanuit de kennis die mij op dat moment te binnen schoot
en zoals ik mij herinner verre van volledig en correctheid vandaan stond.
Molukkers zijn een trots volk
hebben geen enkele neiging om iets te vragen zonder de overtuiging er recht op te hebben.
Ze hebben altijd trouw aan de Nederlandse vlag hun militaire plicht naar tevredenheid vervuld.
Na de dekolonisatie een eigen r.m.s.-staat toegezegd, waarbij Nederland de molukkers zou ondersteunen.
Niets van dat alles heeft Nederland waargemaakt, ondergebracht in niet meer gebruikte barakken van eens
mensen die er moesten wachten alvorens op transport naar een concentratiekamp vervoerd te worden in de goederenwagons onder onmenselijke omstandigheden.In verhouding tot de Nederlandse bevolking verkeerden de groepen molukkers ook onder inhumane vernederende omstandigheden zonder soldij en met een klein bedrag aan zakgeld waarvan ze alles moesten doen.
De eerste generatie waar alle molukkers fier op zijn waren
goede oprechte mensen die op handen gedragen werden
door de andere en tweede generatie molukkers, die zelf ook geleden hebben in Nederland, wat betreft emotionele schade.
Alles wat er hen aangedaan is niet meer goed te maken, voor velen is het al te laat i.v.m. overlijden.
Maar tekenen van respect vanuit de Nederlandse regering is het minste wat onverwijld dient te gebeuren voordat deze groep ook niet meer onder de levenden zich bevinden.
De hoogte van een acceptabele vergoeding is een zaak van getroffenen, waar allen een goed gevoel aan dienen over te houden.