In een oude Nederlandse krant lees ik dat Rutte op Veteranendag extra aandacht heeft geschonken aan de Molukkers die in de Tweede Wereldoorlog bij het Knil hebben gezeten. Volkomen terecht!
Ik moest denken aan een verhaal van mijn vader. Het speelde zich af in een krijgsgevangenkamp bij Malang. De Jappen eisten dat de krijgsgevangenen gingen werken. De Nederlanders deden dat toen ze merkten dat de straffen vooral pijnlijk waren en er met liquidatie werd gedreigd.
Mijn vader: “Maar de Molukse Knillers weigerden voor de Japanners te werken. ‘Wij werken voor Wilhelmina, de koningin van Nederland. Voor haar hebben wij een eed gezworen. Wij strijden niet voor de keizer van Japan.'”
“De Molukkers werden door de Jap geslagen en gemarteld en uiteindelijk werd er één geliquideerd om aan de anderen te laten zien dat het de Japanners ernst was,” vervolgde mijn vader.
Maar de Molukkers hielden voet bij stuk. Toen kozen de Jappen er twee uit die onmiddellijk in aanwezigheid van het hele kamp werden geliquideerd. Maar ook dat had geen zin. De Molukkers weigerden arbeid. De dag daarop werden er drie geëxecuteerd. We werden gedwongen naar de executies te kijken. Dit kon zo niet verder gaan. Dat begreep ook de Japanse kampcommandant. Hij vroeg aan onze kapitein te bemiddelen. Hij kon de Molukse Knillers ervan overtuigen dat in deze omstandigheden Hare Majesteit Wilhelmina er zeer mee ingenomen zou zijn als deze jongens zouden strijden voor hun leven.”
Voor mijn vader was het respect voor Molukkers daardoor grenzeloos. Mijn vader heeft ons altijd verteld over de heldenrollen die de Molukkers in de Tweede Wereldoorlog hadden gespeeld. Zij hadden, zij het niet lang, nog weerstand weten te bieden aan de Japanners toen die in 1942 Indië bezetten. Maar de Japanse overmacht was veel te groot.
Ook vond mijn vader dat de Molukkers na de Tweede Wereldoorlog door Nederland zeer slecht waren behandeld.De treinkaping door Molukse jongeren keurde hij uiteraard niet goed, maar hij begreep het wel.
“Ze zijn besodemieterd, ze zijn aan alle kanten besodemieterd,” zei hij. Hij gebruikte welbewust het woord ‘besodemieteren’ twee keer vanwege de twee betekenissen die het woord kan hebben: ze zijn gek en ze zijn opgelicht.
De Nederlandse staat heeft overigens nog militaire ereschulden te vereffenen. Die moeten nu worden voldaan, Rutte. Je vader, die ook in een Jappenkamp zat, kende dit verhaal vast.
https://www.youtube.com/watch?v=oZnzn7AmZnU
Theodor Holman is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker
Alle werkzaamheden tot in stand komen van erkenning van de KNIL Ambonezen werd gedaan door veteraan tweede generatie Leo Reawaruw. Die op 25 april 2018 opstond van werkgroep naar officiële stichting, opgericht in de Culturele Hoofdstad van Europa 2018 Leeuwarden. Geen enkele Molukse organisatie, en of militair of veteraan wilde zijn vingers hiermee meer aan branden. Men had de Molukse eerste generatie al laten stikken jaren geleden, want het was te moeilijk allemaal. Molukse militairen en of veteranen vonden het een politiek gevoelig onderwerp, nu de glorie en trotsheid is teruggebracht. Proberen vooral veteranen van de luchtmacht zich te presenteren als zijnde de personen die alles hebben bevochten, maar achter de schermen zijn hun namen onbekend. Deze opmerking is nodig, omdat de Molukse samenleving genoeg is belogen! Vooral door hun eigen mensen, in dit verhaal is niemand te vertrouwen al noemt men zich ouderling van de kerk.
Het moment waar iedereen bijna zeventig jaar op heeft zitten wachten, brak aan tijdens Veteranendag 2018
Lees hier onder verder over het verhaal van de vader van minister-president Mark Rutte
Theodor Holman is columnist, schrijver, televisie- en radiomaker
Na zeventig jaar kreeg Molukse KNIL veteraan bapa Alex Kipuw eindelijk zijn militaire onderscheidingen tijdens Veteranendag 2018
Het Parool zaterdag 7 juli 2018
https://www.parool.nl/opinie/molukkers-waren-oorlogshelden~a4601130/
Molukse veteranen bapa Abe Paliama, bapa Mezak Bakarbessy en Leo Reawaruw(Stichting Maluku4Maluku) op weg naar Veteranendag 2018
Molukse veteranen Nahumury(KNIL), Boom(Sahetapy), Reawaruw, Tahalele(KNIL), Eiromkuy(KNIL) op weg naar eretribune militaire parade in Den Haag
Premier bezoekt oorlogsgraven Java
22 november 2013
www.hartvannederland.nl
Premier Mark Rutte heeft tijdens zijn bezoek aan Indonesië een krans gelegd op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta. Dit gebeurde tijdens een korte plechtigheid, laat de Oorlogsgravenstichting vrijdag weten.
De eerste vrouw van Rutte’s vader ligt ook begraven op een ereveld op het Indonesische eiland. Zij kwam tijdens de tweede wereldoorlog met haar drie kinderen terecht in jappenkamp Tjideng in Batavia. Daar overleed zij. De vader van de premier hertrouwde later in Nederland met de zus van zijn overleden vrouw. Uit dat huwelijk werd Mark geboren.
De eerste vrouw van de vader van Rutte ligt begraven op een ereveld in Bandung. Vanwege het drukke programma had de premier geen tijd om een bezoek te brengen aan haar graf. De Oorlogsgravenstichting heeft er daarom voor gezorgd dat er tijdens een bloemetje op haar graf werd geplaatst. Hier zijn foto’s van gemaakt en deze zijn tijdens de plechtigheid op Menteng Pulo aan hem aangeboden.
