Dit artikel wordt hier gepubliceerd omdat men dit via de vertaalbutton aan de rechterzijde de tekst kan vertalen in het Indonesisch en of Engels. Onze website heeft tussen de 300.000 en 330.000 hits per maand daarom. Na het krantenartikel doorlezen naar visie en reactie van Maluku4Maluku
De Molukse organisatie Maluku4Maluku wil snel horen of Epe openstaat voor excuses en financiële compensatie voor de gewelddadige ontruiming van het Molukse barakkenkamp in Vaassen in 1976. Zo niet, dan overweegt het juridische stappen. Voor oud-politieman John Röben uit Zwolle is het een klap in het gezicht. Hij liep bij Molukse rellen blijvend letsel op, maar kreeg geen cent.
Een militaire operatie tegen onschuldige burgers, waarbij met scherp werd geschoten en pantservoertuigen werden ingezet. Alleen die typering past bij de ontruiming van het woonoord, stelde Leo Reawaruw in oktober in de Stentor. De frontman van Maluku4Maluku, die optreedt als belangenbehartiger van Molukse KNIL-veteranen en hun kinderen, houdt Epe verantwoordelijk voor wat er op 14 oktober 1976 gebeurde. Dat burgemeester Tom Horn die verantwoordelijkheid doorschuift naar Den Haag, vindt hij onjuist.
Kijk en luister naar de reactie van burgemeester Horn van gemeente Epe via volgende film op YouTube:
In een brief aan de gemeente benadrukt hij er in een gesprek uit te willen uitkomen. Staat Epe daar niet voor open, dan overweegt Maluku4Maluku juridische stappen of de stap naar de Veteranenombudsman, schrijft hij. Met de ene reactie die hij sinds oktober van Horn kreeg, neemt hij geen genoegen.
Toen de marechaussee, politie en militaire orderbewakers 470 man sterk het Vaassense barakkenkamp in een oorlogstoneel veranderden, zat John Röben nog op de Politieacademie. Toen er in 1981 opnieuw rellen uitbraken, was hij als politieman aanwezig op de post in Vaassen. Door het bericht dat er aan de Woestijnweg een auto in brand stond, zou zijn leven ingrijpend veranderen.
,,Door de Molukse spanningen was onze bezetting met een man of twintig uitgebreid’’, herinnert de 69-jarige Zwollenaar zich. ,,Op patrouille hadden politiemensen in de wagen doorgeladen karabijnen op schoot en omdat er wagens werden beschoten, werden die zelfs voorzien van gepantserd glas.’’
Toen de melding van een brandende auto in 1981 kwam, was het juist rustig geweest. ,,We zaten op de politiepost te kaarten, met een stapel dubbeltjes op tafel. Met vier man stapten we in de auto, een Volvo 340. We waren vlak bij de brandweerwagen, die inmiddels ook was gearriveerd, toen vanuit de bosjes een tegel door de ruit vloog. Die sloeg een gat in mijn schedel.’’
De foto van hoe hij met ‘een kapotte kop’ in een Apeldoorns ziekenhuisbed ligt, heeft hij verscheurd, om afstand te nemen van dat vreselijke moment. De herinnering raakt hij nooit meer kwijt. ,,Ik zat achter de bestuurder. De drie anderen vluchtten weg, onbegrijpelijk… Ik bleef achter met een scheur van 2 centimeter in mijn schedel, terwijl er een regen van stenen op de auto landde en ik moest wachten op de ME en een ambulance. Ik mocht van geluk spreken dat ze deze auto niet ook in brand staken…’’
Een maand lag hij in het ziekenhuis, drie jaar lang zat hij daarna thuis. Toen de burgemeester hem de keus gaf afgekeurd te worden of het werk te hervatten, pakte hij het werk als wijkagent weer op. Klachtenvrij raakte hij nooit meer, met de ‘deuk in m’n kop’ die hij nog goed kan voelen als boosdoener. ,,Vijf jaar geleden – ik werkte inmiddels in Apeldoorn – kreeg ik een bloeding tussen m’n schedel en m’n hersenen. Ik dacht dat ik doodging, maar door een gat in m’n schedel te zagen ter grootte van een twee-euromunt, konden ze het bloed wegzuigen. Ik overleefde het…’’
Financiële compensatie
Als hij leest dat vanuit Molukse hoek nu financiële compensatie wordt geëist, dan ‘valt hem dat zwaar’, zegt Röben. ,,Daar kom ik zelf toch ook wel voor in aanmerking’’, vindt hij. ,,Drie jaar nadat dit gebeurde, zei een collega dat een politieman in Maastricht die een kogel in z’n hoofd had gekregen, 30.000 euro smartengeld had gekregen. Ik vroeg het ministerie of ik ook voor een vergoeding in aanmerking kwam. Binnen een dag kreeg ik een briefje terug, met de mededeling dat ik dat binnen een jaar had moeten aanvragen en dus twee jaar te laat was. Zelf was ik er dat eerste jaar niet toe in staat en mijn personeelschef heeft het niet voor me geregeld. Ik kreeg niks…’’
Geleden
Toen 16 oktober vorig jaar de ontruiming van het barakkenkamp met een mars werd herdacht, overwoog Röben naar Vaassen te rijden en tijdens de mars de burgemeester aan te spreken om te vertellen hoe hij erover denkt. Daar zag hij toch maar van af. ,,Maar als ik hoor over het leed dat de Molukkers in Nederland is aangedaan, denk ik: je moet eens weten hoe ik heb geleden!”
Leo Reawaruw kan zich zijn gevoel wel voorstellen. ,,Vreselijk wat hem is overkomen, ik kende dit voorval niet. Ik heb een redelijk netwerk in politiek Den Haag en als hij het wil, wil ik voor hem opkomen.’’ Röbens gevoelens staan los van waar Reawaruw zich hard voor maakt, denkt hij. ,,Wij willen geen financiële compensatie voor alle Molukkers, maar alleen voor de families die slachtoffer werden van de ontruiming.’’
EINDE KRANTENARTIKEL TEKST LOOPT DOOR!
ER IS GEEN WEG MEER TERUG!
Luister eerst naar hoe de gemeente Epe miljoenen guldens deed verdwijnen die voor het onderhoud van kamp Vaassen bedoeld was in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw:
,,Vreselijk wat hem is overkomen, ik kende dit voorval niet. Ik heb een redelijk netwerk in politiek Den Haag en als hij het wil, wil ik voor hem opkomen.’
De uitspraak van onze frontman Leo Reawaruw richting journalist Leeflang van “De Stentor” tijdens een vraaggesprek was een die uit het hart werd gedaan. Berichten van Maluku4Maluku op sociaal-media en via whatsapp worden bijna altijd ook ondertekend door de woorden Ora et Labora oftewel Bid & Werk! Wij zijn allen kinderen van de Almachtige! Maluku4Maluku keurt alle vormen van geweld af, en vinden het oprecht heel erg wat de politie-veteraan en zijn gezin heeft moeten doormaken. En nog steeds door moet maken, terwijl de organisatie als de politie en de ministeries zijn persoon en zijn gezin in de kou hebben laten staan. Maar ook de gemeente Epe waar hij heeft gewerkt heeft geen begrip getoond in zijn (werk)verleden. Maar zelfs vandaag de dag, terwijl in het verschijningsgebied van de krant iedereen dit heeft gelezen. Een ondersteunende reactie vanuit de gemeente Epe is er tot nu toe, zondag 9 januari, nog steeds niet geweest. De afgelopen dagen heeft politie-veteraan John Röben telefonisch contact opgenomen met onze frontman. Dit heeft in het volgende geresulteerd, dat per heden Maluku4Maluku via Reawaruw zijn vertrouwensman is geworden. Maluku4Maluku zal hem begeleiden in een traject waarin hij ook erkenning moet gaan krijgen als slachtoffer van het falend Nederlandse overheidsbeleid. Helaas moeten wij concluderen dat de triestheid er vanaf druipt, want er is grote overeenkomst met onze eerste generatie KNIL Ambonezen – veteranen. Zij volgden dienstbevelen op van de Nederlandse overheid, en voerden deze uit naar eer en geweten. Zij allen kregen na het uitvoeren van hun opdrachten geen enkele respect, erkenning en waardering van hun opdrachtgever oftewel de Nederlandse overheid(daar valt ook in dit geval gemeente Epe onder).
Afgelopen donderdagmiddag zijn de eerste actieve stappen gemaakt om John Röben in een hulptraject te doen via Reawaruw(afkomstig van de plaats Waai – Ambon) van Maluku4Maluku. Wat niemand kan bedenken gebeurde er, want bij de eerste telefonische contact voor John Röben die werd gedaan door Reawaruw. Werd dat gesprek aan de andere lijn gevoerd met een neef(afkomstig van de plaats Waai – Ambon) van Reawaruw, afgesproken dat hij(zijn neef) persoonlijk John Röben zou helpen om zijn inschrijving te doen. Kinderen van KNIL Ambonezen – veteranen helpen een politie-veteraan!
Boodschap onze eerste generatie: In en rondom gebedshuizen mag je geen ruzie maken in welke vorm dan ook! Op de foto W. Metekohy
John Röben wacht op erkenning van zijn pijn en leed, wordt na 4o jaar geholpen door twee Ambonezen, om in ieder geval een hulptraject in te gaan. Niemand kan dit verzinnen. Is dit toeval of? Maar zijn wij niet allemaal door onze eerste generatie opgevoed, dat wij ongeacht Christen of Islam onze medemens moeten helpen, wanneer wij dat kunnen. Zijn wij niet opgevoed door onze eerste generatie dat men geen ruzie in welke vorm dan ook mogen maken in en dichtbij een gebedshuis? En rond de kerstdagen mogen wij niet confrontaties opzoeken. Ook daarvan is het antwoord, nee! Daarom heeft Maluku4Maluku zich ook rustig gehouden tijdens de laatste weken van december, men kan dat niet concluderen van het clubje van Allison Leuwol en hun adviseur Fridus Steijlen en Jefta Pattikawa. Die nu wachten op geld van de gemeente Epe om alle ellende weg te moffelen. Geld in de vorm van subsidie om een stichting op te richten. Zwijggeld? Maar ook in de maand december is er via hun onrust ontstaan de volgende personen gingen een paar families in Vaassen: Lien Haumahu, Marcelina Patty en Dorina Sedubun. Ze wensten een onderzoek te doen hoe de grafrechten zijn binnengehaald en door welke organisaties. En of er voldoende steun was bij de rechthebbenden. De keiharde waarheid hebben ze voor hun voeten gekregen, en dat was dat de grafrechten te danken was aan Team Vaassen Maluku4Maluku. Niemand anders moet de eer krijgen, terwijl dit niet de hoofddoelstelling is. Hoofddoelstelling is de bijzondere status KNIL graven voor Ambonezen. De drie dames hebben veel families daarna overgeslagen. Maar? De vraag is, wat is er teruggekoppeld aan het gemeentehuis in Epe. Jammer genoeg moeten wij concluderen dat zelfs uit onze tweede generatie ook mensen vergeten zijn, dat wij de maand december waar de kerstdagen in vallen, geen strijd moeten voeren. Daarom zijn wij pas op maandag 3 januari in verzet gekomen via de gemeente Epe, die ten eerste ontkent dat zij hoofdverantwoordelijk zijn. Maar ook tegen de onzin die de wijkvereniging ( er bestaat geen wijkraad! ) uitkraamt dat met een wandeling alles goedgemaakt is. De families eisen nog steeds gesprekken, excuses en hun compensatie na 45 jaar.
Maluku4Maluku komt op voor de gezinnen en of “gedupeerden” die het geld terug hebben gestort, het geld als compensatie werd betaald door de gemeente Epe. Omdat zij hoofdverantwoordelijk waren en zijn. Dat is in het dossier te vinden. In eerste instantie heeft een familie het geld geaccepteerd en niet teruggestort, later heeft een andere familie het geld (wat hem was toegekend) teruggevraagd en gekregen. De families die het bestuur vormen (zonder statuten en beleidsplan en nog steeds in oprichting) van Berkenoord 2 hebben geen enkele recht op compensatie. Mochten er meer families zijn, die niet bekend zijn in het dossier, maar die menen dat zij compensatie moeten krijgen. Kunnen zich wenden bij Allison Leuwol en haar in oprichting Berkenoord 2 wijkvereniging. Met als adviseurs Fridus Steijlen en Jefta Pattikawa.
Onderstaande krantenartikel geeft de gemeente Epe toe dat zij verantwoordelijk zijn, en dat zij “de legale gedupeerden” een schadevergoeding of compensatie gaan uitbetalen!
Een dag van te voren was Manusama ingelicht, hij gaf ook al commentaar in de pers. Zo kon men al in de ochtendkranten terwijl de aanval werd ingeluid op 14 oktober 1976 lezen, wat Manusama zijn mening was.
Het klopt dat Manusama zich niet meer kan verdedigen, maar ook klopt het dat de eerste generatie die toen slachtoffers of “gedupeerden” werden nooit zijn verdedigd in hun KNIL-rechten en mensenrechten. Deze gedupeerden uit onze eerste generatie zijn er ook niet meer!
Kijk hieronder op YouTube uitspraken van Manusama de film begint en eindigt met onze frontman Reawaruw.
Gedwongen verhuizen terwijl je weet dat wanneer je verhuist nooit meer terug gaat naar jouw geboortegronden. Een KNIL-echtpaar had een dochter achtergelaten op de Molukken, oftewel dossier “350 vergeten kinderen en 150 vergeten moeders”. De vrouw overleed binnen drie maanden na gedwongen verhuizing in de Molukse wijk Vaassen, omdat zij wist dat zij nooit meer haar dochter zou ontmoeten. Jazeker intens verdriet en hartzeer, kunnen vergaande gevolgen hebben. Daarom is het voor Maluku4Maluku geen weg meer terug, omdat al het onrecht aan de kaak gesteld moet worden.
De gemeente Epe heeft vandaag wederom twee mails ontvangen met vragen en verzoeken, waar wij als Maluku4Maluku deze week antwoord op verwachten.
