De landelijke belangenbehartiger, Maluku4Maluku, van de KNIL Ambonezen en hun thuisfront zoals staat omschreven in de Nederlandse veteranenwet, is al vanaf het jaar 2017 bezig zich te verzetten tegen het feit dat onze vaders en hun wapenbroeders de stempel gaan krijgen als “oorlogsmisdadigers”! Met name onze frontman van de landelijke belangenbehartiger KNIL Ambonezen heeft vanaf 2017 een netwerk gebouwd om samen sterker te staan. Er is al vanaf de start van Federatie Indische Nederlanders een innige samenwerking met Maluku4Maluku. Nu het aftellen is begonnen naar 17 februari 2022 waarin een presentatie is gepland om een paar deelrapporten in boekvorm te doen uitgeven in Amsterdam. Zullen vanuit onze netwerken acties gepland worden. Want het Meer Jaren Onderzoek Nederlands-Indië die onder leiding van NIOD Amsterdam uitkomt, is een die met name door Indonesië sterk wordt beïnvloed. Men spreekt steeds over “dekolonisatie” maar dat moet dan betekenen dat er vrijheid is op Papua Nieuw-Guinea, Timor en de Molukken. Dat moet dan gaan betekenen dat er democratie is daar toch? Het is een kwestie van geld geweest waarmee Indonesië alles heeft kunnen beïnvloeden. Financiële belangen voor de Staat der Nederlanden spelen wederom mee. Het is een grotere plan waarin de film De Oost en het lesprogramma De wereld van de oost van de Indonesische familie Taihuttu(Bali) ook een rol speelt. De geldinjectie van enkele miljoenen euro’s vanuit ook de Indonesische regering richting de familie Taihuttu werd dan ook geaccepteerd, om zelfs de Molukse samenleving in Nederland op een verkeerde spoor te brengen.
In ieder geval tot nu toe staat Maluku4Maluku achter alle initiatieven en acties die uit onze bevriende Federatie Indische Nederlanders(F.I.N) onderneemt. Er zijn dan ook wekelijks contactmomenten tussen onze frontman Leo Reawaruw met hun, maar dat geldt ook voor de belangenbehartigers van de Nederlandse Indiëgangers en andere wapenbroeders.
Maluku4Maluku is ook in de voorbereiding om publieksvriendelijke acties in elkaar te draaien, om een tegengeluid te laten horen richting Nederlandse samenleving. De vraag blijft openstaan, maar dat vindt onze medestrijder Theodor Holman ook, gaan wij als Molukse kinderen van KNIL Ambonezen – veteranen het allemaal toelaten? Of gaan we opstaan, en strijden omdat onze ouders eer verdedigd moeten worden. Want grafrechten voor KNIL Ambonezen wat bedacht en uitgewerkt is door Maluku4Maluku / Reawaruw is een speciale status voor veteranen en of oorlogshelden. Een oorlogsmisdadiger heeft daar geen recht op!
Niet kwaad worden, Theodor… Hou je in!”
Goed, ik zal me beheersen, maar ik ben wel kwaad. Waar gaat het om? Het Rijksmuseum wil de term ‘Bersiap’ niet gebruiken, want die zou racistisch zijn. Lezer, heeft u ook altijd gedacht: wat een smerige, racistische term is dat? Weet u eigenlijk wel wat de Bersiap is? Ik citeer even een lang stuk uit Wikipedia: ‘De Bersiap was een uiterst gewelddadige periode in de Nederlandse en Indonesische geschiedenis, die het hevigst was tussen ongeveer oktober 1945 en begin 1946. De periode duurde volgens historicus William H. Frederick van augustus 1945 tot november 1947. Bersiap en siap is Maleis voor ‘wees paraat’ en ‘geef acht’. Het waren de strijdkreten van Indonesische paramilitaire organisaties en bendes, die vrijwel direct na afloop van de Japanse bezetting extreem geweld hebben ingezet tegen (Indische) Nederlanders en andere niet-inlanders zoals de Chinezen en andere Europeanen, maar ook onder van ‘collaboratie’ met het Nederlandse gezag verdachte inlanders, zoals Molukkers.’
Waarom ben ik kwaad?
Toen mijn roomblanke moeder met een bruin kindje (mijn zuster) uit het Japanse kamp kwam waar ze jaren was gemarteld, doden had moeten afleggen, vooral kinderen, en had moeten stelen om mijn zuster in leven te houden, werd zij met de dood bedreigd door die nationalistische bendes. Dat was zo gevaarlijk dat mijn moeder terugkeerde naar het kamp, waar zij door de Japanners moest worden beschermd. Nederlanders – vooral vrouwen – werden gemarteld, verkracht en daarna vermoord. Hoeveel? Sommigen zeggen 5000, anderen 30.000. Chinezen en Molukkers en alles wat verder niet-Indonesisch was, kon geslacht worden.
Waarom kennen we de hoeveelheid slachtoffers niet precies? De administratie werd niet bijgehouden; deels omdat men wel wist dat men iets deed wat uiteraard verboden was, deels omdat niet alle moordende groepen konden lezen en schrijven. De moordpartijen waren duidelijk etnisch gemotiveerd. Het waren deze massaliquidaties die er mede voor zorgden dat het Nederlandse leger werd ingezet.
Door de Bersiap uit de boeken te schrappen rechtvaardig je wat er destijds is gebeurd (“Het gebeurde in de rechtvaardige strijd om onafhankelijkheid.”) en verhul je de genocide.
Ik vraag me toch af wat de Molukkers hiervan vinden.
Ik vind het walgelijk van het Rijksmuseum. Het komt voort uit schuldgevoel en gebrek aan historische kennis. Een revolutie moet worden goedgepraat. De ‘wokerati’ (term van de schrijver Hans Moll) plakken er het bordje ‘racisme’ op, omdat je dan verder niets hoeft te verklaren. Bah!
LEES HIERONDER MOLUKKERS ZIJN OORLOGSHELDEN: