Onze eerste generatie – KNIL Ambonezen – leerde ons dat in en rond een gebedshuis(kerk of moskee) geen ruzie of gevechten mogen zijn. Ook zijn de wijken erfgoed van onze eerste generatie geldt ook voor de kerken. Een eregast van Berkenoord 2 Fridus Steijlen zegt dat de Molukse wijken niet meer van deze tijd zijn. Steijlen wandelde mee met Berkenoord 2 om de militaire aanval te herdenken van 14 oktober 1976? Onverklaarbaar wanneer men de discussie hoort tussen hem en onze frontman Leo Reawaruw op onderstaande YouTube filmpje.

Toen de families uit de barakken in 1976 werden afgevoerd waren er Molukkers die de politie applaus gaven. En er waren Molukkers die voorstanders waren van het ruimen van de barakken. De familienamen van de voorstanders van 14 oktober 1976? Die ziet men terug in de wijkvereniging Berkenoord 2 in oprichting in het jaar 2021. Na meer dan een jaar geen statuten en ook geen beleidsplan?  Durft de wijkvereniging  in oprichting zichzelf wijkraar te noemen. De laatste twee jaar is er geen verkiezing geweest in Vaassen. Maar wel binnenkort geld accepteren van de gemeente Epe in het jaar 2022? Eenheid zoekend, of meedoen in verdeel en heers politiek vanuit de gemeentehuis. Tijden herleven. Het gaat er toen en nu ook over de vraag voor wie wil je opkomen? Voor ons volk? Of voor jouw eigen belangen of eer en roem? Maluku4Maluku komt op voor de families die slachtoffer zijn geworden van de militaire actie op 14 oktober 1976 en daarna, onder verantwoording van de gemeente Epe. De burgemeester had het aanvalsplan in samenwerking met minister Dries van Agt en ene Alvarez Manusama besproken en afgesproken.

Een dag van te voren was Manusama ingelicht, hij gaf ook al commentaar in de pers. Zo kon men al in de ochtendkranten terwijl de aanval werd ingeluid alles al lezen, wat Manusama zijn mening was. Het klopt dat Manusama zich niet meer kan verdedigen, maar ook klopt het dat de eerste generatie die toen slachtoffers werden nooit zijn verdedigd in hun rechten. Gedwongen verhuizen terwijl je weet dat wanneer je verhuist nooit meer terug gaat naar jouw geboortegronden. Een KNIL-echtpaar had een dochter achtergelaten op de Molukken, oftewel dossier “350 vergeten kinderen en 150 vergeten moeders”. De vrouw overleed binnen drie maanden na gedwongen verhuizing, omdat zij wist dat zij nooit meer haar dochter zou ontmoeten.

Gemeente Epe heeft in december 1976 toegegeven dat zij verantwoordelijk waren voor de militaire aanval. Hebben daarna ook schadebedragen betaald. Maar dat was een vreemde constructie want er waren bedragen van 60.000 of 40.000 of 1700 guldens per slachtoffer. Twee van de elf families hebben die gehouden in de eerste en tweede termijn. Maar negen families hebben het geld teruggestort. Werden aan hun lot overgelaten. Het is dan ook niet vreemd dat zij alsnog voldoening maar vooral excuses willen hebben. Wel heel raar dat de vriendenclub van Allison Leuwol en Jefta Pattikawa excuses niet meer wensen, een wandeltocht moet alles goedmaken? Kijk naar het volgende filmpje, oordeel zelf. Manusama die zei in het gemeentehuis van Epe, dat het raddraaiers en criminelen zijn. Daar bedoelde Manusama mee de families die weigerden uit de barakken te gaan, omdat men wist dat zij allen de KNIL-rechten zouden gaan verliezen. Acht maanden later zou dezelfde Manusama de uitspraak doen in 1977 “Het zijn onze jongens niet!” Maluku4Maluku komt op voor de negen families, denken andere families ook een schadevergoeding te moeten krijgen? Zij kunnen zich allemaal melden bij Jefta Pattikawa en Allison Leuwol. Kwestie van vertrouwen.

Onze frontman is op Facebook te volgen via de volgende pagina:

https://www.facebook.com/Maluku4Maluku-Frontman-Leo-Reawaruw-103047418917554